Eerste week in het land der NICAS!

Donderdagochtend was het dan eindelijk zover mijn nieuwe avontuur kon beginnen! Ik vloog voor t eerst met Delta Arilines via Atlanta naar Managua om daar opgehaald te worden door een taxichauffeur en naar mijn gastgezin in Granada te worden gebracht. What seemed to be an easy trip of about 16 hours turned into an interesting- experience.
Zoals de meesten van jullie wel zullen weten ben ik niet zo een vliegheld en deze keer zou dat zeker op de proef worden gesteld. Tot Atlanta verliep alles eigenlijk wel soepel, slapen wilde niet echt lukken, maar ach genoeg filmpjes kunnen kijken en na zo een 9 uur zetten we de landing in richting Atlanta. De landing was met veel turbelentie en van die leuke valletjes naar beneden die mij menig hartkoppingen veroorzaken en lekker zweethandjes maar ik dacht tja we zijn er toch zo en dan kan ik vier uur lang even bijkomen; tenminste dat dacht ik. Echt vlak voordat we er waren ging t vliegtuig met horten en stoten weer omhoog en al snel werd er omgeroepen dat het noodweer in Atlanta was met zeer heftige regenval vandaar de wat onstuimige landing. Het plan was om een paar rondjes te vliegen en dan nog maals te proberen. Maar helaas na 15 minuten te hobbelen kwam er opnieuw een mededeling; het weer was nog steeds te slecht om te landen en we hadden niet genoeg gasolina om de landing nog langer uit te stellen dus moesten we uitwijken naar Knowville zo een 30 miinuten vliegen vanaf Atlanta. Nu inmiddels al zo 45 minuten te hobbelen zag je al wat mensen wit wegtrekken en op weg naar Knoxvillen werd het ook niet beter en al snel kwamen er menig kotszakjes te voorschijn. Tot mijn geluk had ik een aardige wat oudere mexicaanse man naast me zitten diie het gezellig vond om met mij te blijven praten en ik denk dat deze man mijn redding was en ervoor heeft gezorgd dat ik niet helemaal in paniek raakte. Eindelijk in Knoxville aangekomen moesten we in het vliegtuig blijven (fijn met de kotslucht:P) en moesten we wachten tot het vliegtuig getankt had en de remmen afgekoeld waren al met al een uur lang wachten. Inmiddels waren we nu al twee uur vertraagd en we waren voorlopig nog niet in Atalanta want we moesten nog terug. De terugweg was gelukkig iets beter en met drie uur vertraging stond was ik dan eindelijk in Atalanta en mijn vlucht naar Managua zou over 25 miinuten vertrekken.

Dat was misschien nog net mogelijk dacht ik vol goede moed toen ik het vliegtuig uitstapte. Maar de moed zakte al snel in mijn schoenen toen ik de rij zag bij immiigration (denk een rij van alweer een uur waar de medewerkers vorlijk op hun dode gemakjes nog even gaan plassen telefoontjes plegen en de helft niks staat te doen). Inmiddels was het in Nederland geloof ik al midden in de nacht en ik zag andere nederlandse families met kleine kinderen hetzelfde doen als ik ..arme kindjes. Na immigration maar naar de Delta balie gelopen om te kijken wat nu (mijn vliegtuig wamaar s namelijk eignelijk al vertrokken) Als snel krabbelde ze een gate op mijn boarding pass en zei RUN the plane is still here! Zo gezegd zo gedaan ik rennend half om me heen kijkend of ik wel goed ging met een soort van metro naar de gate waar ik moest zijn en gelukkig ik was op tijd:D wat een geluk! Eenmaal aan boord bedacht ik me wel dat ik nu helemaal de10 dollar entrance fee was vergeten te pinnen shit en nu. Met mijn allerliefste en nog bezwete hoofd aan de stewardess gevraagd hoe erg dat was en tja eigenlijk mocht ze me dan niet meenemen. Ik denk dat ik er heel zielig of schattig of hulpeloos en moe eruit heb moeten zien want een man uit de business class gaf mij tien dollar waardoor ik toch nog mee mocht:)

In Managau stond de taxichauffeur er gelukkig nog:) In de taxi een beetje liggen doezelen inmiddels was ik al 24 uur onderweg en met miss max 1 uurtje slaap en alle spanning van onderweg was ik behoorlijk moe. De rit was ongeveer een uurtje en na een uurtje en een snelle ontmoeting met mijn gastmama van het gastgezin ben ik heerlijk mijjn bedje in gedoken.
Mijn kamertje hier heeft een klein bureautje een tweepersoonsbed en een kast voor mijn kleertje en een eigen douche en toilet. Een prima kamertje de muren zijn nog niet geverfd en nog van beton en mijn plafond is gemaakt van golfplaten waar ik eerst maar een beetje gek vond maar de volgende ochtend kwam ik er al snel achter dat elk huis dat hier heeft. MIjn kamertje zit op de eerste verdieping waar nog een kamer is die ze verhuurt en ik heb een balkon waar je savonds nog heerlijk even kunt zitten als de zon niet meer zo fel is. Beneden is een grote open keuken waar we altijd eten en daar grenst meteen de tuin aan met kippen en allerlei bomen met fruit zoals mango meloen en papaya. Achter de keuken zit het deel waar mijn gastmama woont. Zij woont hier alleen en haar kinderen wonen in Managua de hoofdstad maar er komen altijd heel veel mensen over de vloer. Verder heb ik in de loop der tijd Carlos leren kennen; Carlos is mijn gecko in mijn kamer die het leuk vindt om savonds druk in de weer te zijn samen met zijn vijf vrouwelijke vriendinnen. Zo hebben we ook mister Gallo die om vier uur begint te kraaien and miss Piggy die savonds soms maar rare geluiden maakt. Over de vele vogels en straathonden en het ene vrouwtje dat altijd PAN (brood) schreeuwt maar te zwijgen. Maar inmiddels begint het wel een beetje te wennen.

Op de eerste ochtend toen ik naar beneden liep stond mijn ontbijt al voor me klaar pannenkoekjes met fruit en een glas verse mango sap. Nom nom! en een vriendin mijn gastmama al over de vloer. Ik werd meteen helemaal ondergedompeld in het spaans en overal mee naar toe genomen dat weekend. Op vrijdag zijn we op de fiets met zus en de buurvrouw en haar twee schattige cohters van 4 en 5 naar een meer gegaan hier vlakbij en in alle rust heerlijk gezwommen:) Om 11 uur sochtend werd er al het eerste glas rum voor me geserveerd (en poe dat is behoorlijk stekr om 11 uur sochtends) en smiddags heb ik heerlijk nog even 5 uur geslapen. Savonds nog kennis gemaakt met meer familie waaronder met de neef van de gastmama die aan de overkant van de straat woont. Savonds heeft hij mij in de auto nog kort de hoogtepunten van Granada laten zien ook al was t donker. To be honest ik heb elke keer geen idee waar ik ben maar ik hoop dat daar deze week verandering in komt

De volgende dag zijn we samen met het andere meisje en gastmama naar Laguna de Apoyo geweest. Dat is een kratermeer en het water is er super helder en lekker warm:) De hele dag gechilld en gezwommen nog getafeltennist en heeel veel spaans gepraat en dat gaat me behoorlijk goed so far. Kan een op een al een beetje grapjes maken en dat maakt het wel erg leuk allemaal. Onderweg nog een hond aangereden echt vet zielig maar we konden er niks aan doen en een ongeluk gezien aan de kant van de weg. De neef de skills van het tafeltennis bij gebracht en dit keer niet mijn bikini vergeten na twee faalpogingen in Stockholm en Friesland ;) Chille stoelen en hangmatten. Savonds zou ik even 30 minuutjes gaan slapen voordat ik samen met de neef op stap ging maar 30 minuten werd twee uur hihi en zo lang heeft ie niet gewacht en terecht. Maar gastmama had m kennelijk gebeld en 15 minuten nadat ik wakker was stond ie toch voor de deur en zijn we richting Granada gelopen. Mijn eerste keer op de voet naar Granada. Straatbeeld is veel mensen op straat die op t voetpad voor hun huis aan het chillen zijn veel kinderen die tot laat nog op straat spelen overal gekleurde huisjes slecht geasfalteerde wegen veel kerken eens in de zoveel tijd een horse en carriage die voorbij rijdt. Het spaans in grote groepen daar faal ik nog een beetje in:P En de jetlag zat er ook nog wel een beetje in dus zat er een beetje als een volgens de NICAS slome rum drinkende half slapende gringo bij. Maar de vrienden zijn erg aardig en ik zal ze vast nog vaker tegen komen.

Op mijn derde dag ben ik wederom meegenomen naar een een desfile ofwel een optocht geweest in Nandaime een plaats op zo een 45 minuten van Granada met neef en nicht van gastvrouw en mijn buurmeisje in t huis. Op een of andere manier had ik begrepen dat we gingen paardrijden maar het was eerder een paardenoptoch met mannene kinderen en vrouwen en cowboyboots van die geruite truitjes en somberos op. Paarden helemaal mooi gemaakt. Optoch liet alleen lang op zich wachten. We bleven maar rondjes rijden in Nandaime in het begin begreep ik niet zo goed waarom maar laten ving ik op dat ze zo dicht mogelijk een plekje wilde hebben omdat het waarschijnlijk nog ging regenen en vrij valid point als je naar de lucht keek. Na denk ik 30 minuten hadden we dan uiteindelijk een geschikt plekje gevonden. En ok ik moet toegeven het was om de hoek. Mensen bij de optocht zie je veel vrij jongen meisjes helemaal opgetut erbij lopen met blote buiken en blote ruggen en vaak jeans waarvan ik bij het zien ervan al bijna wegsmelt. Het is hiernamelijk zo een 30 tot 35 graden en ik zweet me vaak al de pan uit bij enige vorm van beweging:P Mensen doen voor de rest niet veel tijdens zulke optochten behalve gewoon chillen en zuipen daar zijn de mensen hier wel goed in. En dan vooral de veelgenoemde rum. In Granada zie je ook veel reclame met Flor de Cana de lokale gebrouwde rum.

De eerste dag van spaanse les mijn mini vakantie was voorbij tijd om aan het werk te gaan. We hadden afgesproken op parque centraal je raad het al het centrale park van granada op zo een tien minuutjes lopen (de eerste dag dan). Ik merk dat ik steeds slomer ga lopen haha...je moet je toch een beetje aanpassen aan de hitte hier en iedereen loopt hier dan ook op een behoorlijk sloom tempo:P Christa jij zou met je snelle eendenpasjes gillend gek worden;) Haha en terwijl ik dit schrijf hoor ik opeens een smak; er valt weer een salamander van mijn dak op mijn vloer heel normaal hier. Net zoals los lopende koeien en paarden en veel straathonden hier in Granada. Les is van 8 tot 12 en ik dacht dat 8 uur erg vroeg zou zijn maar ik moet zeggen dat de mensen hier rond 4 – 5 uur opstaan en zo staat mijn wekker ook om zes uur half 7 elke dag want om 7 uur staat het ontbijt voor ons klaar beneden en na het ontbijt is t tandenpoetsen spullen pakken en op naar de les. Het klinkt erg vroeg maar je raakt er aan gewend. Na negenen/tienen zie je doordeweeks behalve toeristen niet veel meer mensen op straat. Hier sochtends wordt je vrolijk gewekt door de hanen die om 5 uur gaan kraaien de buurman die het leuk vindt om voor zes uur sochtends muziek te draaien op een net iets hoog volumelevel of je hebt de kans dat je wordt gewekt door de regen die op onze daken van tin klinkt alsof er buiten een enorme storm is. Maar alles went hoop ik maar  Als ik rond half 1 weer terug ben van mijn Spaanse les staat mijn lunch al klaar op tafel. Het eten hier bij mij thuis is pretty good. Erg afwisselend met fruit zoals meloen en papaya of banaan uit eigen tuin en soms brood soms pannenkoekjes soms een ei tortilla en soms galla pinto (een mix van rijst en boontjes) erg lekker met bijvoorbeeld advocado. Verder eten ze hier smiddags warm en savonds meestal iets van een soep met van alles en nog wat er in. Verder krijgen we geregeld een home made desert en verse fruitsapjes. Te klagen heb ik niet en Maria Elena is echt een super lieve vrouw  Inmiddels hebben we in huis een nieuwe bewoner gekregen die nauwelijks spaans spreekt dus ik ben een soort van persoonlijke vertaler geworden voor allle dingen die wat lastiger zijn om te vragen; wie had dat ooit gedacht ik als vertaler maar ik moet zeggen met mijn spaans gaat het hier wel aardig ik kan in principe over alles praten met veel foutjes en met veel que significa esa palabra? En no comprendo’s. (oftwel wat betekent dat woord en ik begrijp het niet) deze onderbrekingen maken gesprekken soms wat langer:P en vooral vrij hilarisch. Maar in the end begrijp ik hun en zij mij  Dus todo bien!

Woensdag ben ik voor het eerst naar de organisatie waar ik ga werken vanaf volgende week maandag. De naam van de organisatie is Education Plus. Zij hebben een klein schooltje waar zij engelse les geven en daarnaast elke dag een maaltijd aanbieden omdat veel kinderen vaak thuis maar 1 maaltijd op een dag krijgen. In de wijk waar de school is, de Pantanal, gaan de kinderen van 7 tot 12 naar public schools en daarna komen ze smiddags naar ons. De pubic schools hier stellen echter niet zoveel voor. De klassen zijn onwijs groot met zo een vijftig kinderen en de leraren verdienen hier bijster weinig zo een 150 dollar per maand. En nu zou je verwachten dat alles dan hier ook heel veel goedkoper is maar dat valt nog tegen. Om een huis te huren betaal je vaak al zo een 200 dollar per maand en de boodschappen zijn niet veel goedkoper dan bij ons. Verder is elektriciteit hier vooral behoorlijk duur voor de lokale mensen. Dus vaak hebben leraren nog een tweede baantje ernaast om rond te kunnen komen wat niet echt de kwaliteit ervan bevorderd. Sommige kinderen in de Pantanal kunnen dan ook op hun tiende nog niet lezen en schrijven. Verder wonen de kinderen in de armste wijk van Granada. Het centrum van Granada lijkt in eerste instantie prachtig met koloniale huisjes en de vele mooie kerkjes maar als je verder kijkt dan het centrum dan zie je veel armoede. De huisjes zijn gemaakt van allerlei soorten materialen die je kan bedenken hout plastic en de meesten huizen hebben geen vloer en sommige ook niks om op te slapen. En als het een keertje hard regent hier dan veranderen hun huisjes dus in 1 grote modderpoel. Sommige kinderen zijn hier ondervoed omdat de kinderen thuis gewoon niet altijd te eten krijgen. Ouders hebben bovendien vaak weinig tijd om echt op de kinderen te letten dus veel kinderen doen maar wat en hun gedrag is dan vaak als ze net naar de school komen erg onrustig en vaak zelfs erg agressief. Maar met de discipline van het project en de waardes die zij mee proberen te geven zie je de kindjes die nu in het project zitten genieten van dat ze even kunnen spelen op de schommels en veel aandacht krijgen. Hun gezichtjes elke dag als ze lachen en plezier maken en ze je komen knuffelen is mooi gezicht zo hopen we ze een positievere toekomst te nemen waar ze verantwoordelijke keuzes zullen nemen.

Ik ga elke dag naar de school toe in de middag om te helpen met de dagelijkse gang van zaken. Sochtends zal ik mij vooral bezig houden met de administratieve zaken en zal ik mij vooral richten op het verbeteren van bepaalde zaken zoals het sustainability plan dat de school voor ogen heeft en ga ik evaluatie materiaal ontwikkelen zodat we samen met de kinderen het project kunnen evalueren en aan de hand daarvan weer eventueel dingen kunnen veranderen. Verder zal ik ook de verantwoordellijk dragen over alle vrijwilligers die voor het project werken. En verder zal ik zien wat er allemaal op mij af gaat komen. Ik ben benieuwd!

De rest van de week heb ik verder niet veel gedaan. In het weekend heb ik zaterdag vooral aan mijn studie gezeten en zondag ben ik met het nieuwe meisje hier een stadswandeling gedaan en hebben we waffles gegeten bij Kathy’s waffles. Awesomeness! Deze week ben ik twee keer naar het project geweest en twee super dagen gehad van glittergevechten waarna ik thuis kwam helemaal onder de glitter echt niet normaal dat mijn hostmama ervan begon te lachen tot dansende kinderen in de klas die helemaal los gingen. Na de tweede dag besloot mijn maag echter zich opeens de hele nacht om te gaan draaien en heb ik het merendeel van de dag naast de wc gezeten in mijn kamer. Niet erg gezellig maar na tweede dagen was ik er weer bovenop. En ben ik gister nog een keer naar de laguna de Apoyo gegaan om daar lekker uit te kunnen rusten Savonds stond een beauty pegeant van een van de leraren van de school in Pantanal op het programma waar ik echt me helemaal stuk om heb moeten lachen. Eerst hebben we 2 uur moeten wachten totdat het begon dat schijnt hier heel normaal te zijn dat als er staat dat het om 8 uur begint het pas rond tienen begint. En tijdens de pageant OMG hilarisch iedereen gillen en spandoeken voor de zes dames die meededen om koningin van het carnaval te worden hier in Granada. Na twee uur cheeren en geen stem meer te hebben won echter de lerares van de school!! Een hilarische Nica avond die ik voorlopig even niet meer ga vergeten van alle hectiek en fanatisme die de mensen hier erin gooien:P

Ok...ik ga stoppen ik kan nog heeeel veel meer vertellen over alles hier in Nicaragua maar ik ga de stad in. Vanmiddag zijn er net zoals in Spanje stieren hier die door de straten gaan rennen waar mensen dan voor gaan rennen. Dus ik ben benieuwd!