Low Season, High Prices

Heey Iedereen!

Woehoo! we hebben weer tijd, en beschikking over een computer, dus we kunnen jullie weer verblijden met een nieuw reisverslagje.
Waar waren we gebleven...

Op onze onrustige rustdag zijn we uiteindelijk met ons scootertje richting de Birmese grens gereden, waar we onderweg nog gestopt zijn bij een schijnbare beroemde fish cave... Anti-climax! 2 vierkante meter met bizar veel vissen in een soort inham van een berg: sla dit maar over als je ooit nog naar Thailand gaat;)
Het grensplaatsje Mae Aw was een soort Chineze hideout voor gevluchte militairen, waar we even een ronje hebben gereden en avond gegeten hebben. Niks aan de hand allemaal, totdat het heel heel heel hard begon te regenen. Helaas hadden we niet veel tijd om de bui uit te zitten (had toch niet uitgemaakt, het hield niet op) omdat het donker werd en snachts is het een risico-gebied voor malaria. minder prettig. Uiteindelijk kwamen we 1,5 uur later totaal doorweekt aan in ons guesthouse.
De dag erna werd het weer tijd om onze tocht terug naar Chiang Mai voort te zetten, dus we vertrokken s ochtends op de 190 km lange tocht naar het plaatsje Mae Cheam (waar Jamie bijna niet aangekomen was wegens een tekort aan benzine). Zoals altijd weer prachtige uitzichten..het begint bijna gewoon te worden.
De volgende dag zijn we gelijk doorgereden naar Chiang Mai, langs de hoogste berg van Thailand. Ik zeg langs, want we zijn er niet opgereden aangezien de summit in de wolken lag, en het met elke 100m stijgen steeds kouder werd.
In Chaing Mai hadden we nog geen guesthouse gereserveerd in de ijdele hoop dat alles toch nog wel vrij zou zijn, aangezien het hier laagseizoen is. Au contraire...pas na 4 volle guesthouses kwamen we langs een goeie plek die nog wel kamers vrij had (voor 900 bath: (bijna 20 euro met z'n 2'en) ongekend hoge prijzen!).
De dag erna zijn we naar de "Flight of the Gibbon" gegaan (Ja Mel en co, toch maar wel;)): een tokkelparcours door de jungle.
Ondanks weer een gigantische tropische bui die het hele parcours duurde was het toch wel een leuke belevenis om door de boomtoppen te vliegen:)
De 3 dagen erna zijn we bezig geweest met een mahout training, oftewel olifanten trainer worden. Echt een super belevenis! Het is bizar hoe snel je gehecht raakt aan "jouw olifant". Na 3 dagen konden we uiteindelijk onze olifant bestijgen, afstijgen, laten lopen en elkaar laten natspuiten in het water (heel wrede truck:D).
Na 2,5 dag moesten we (te vroeg) alweer afscheid nemen en gingen we direct op weg richting het vliegveld van Chiang Mai, waar we uiteindelijk 4 uur te vroeg aankwamen. Na 2 vliegtochtjes landden we op Phuket airport en zijn we snel gaan slapen, aangezien we de volgende ochtend gelijk werden opgehaald om op de boot naar Koh Yao Noi gezet te worden.
En dat is waar we nu nog steeds zijn, na 2 dagen de omringende eilanden ontdekt te hebben. Voordat we verder vertellen moeten we even zeggen dat het hier haast paradijselijk is. Tientallen onbewoonde eilandjes die opreizen uit de zee, bijna niemand op het eiland dus altijd een prive-strand, een prive-boot die ons naar allemaal prachtige plekjes brengt en ga zo maar door. Het enige nadeel dat we kunnen verzinnen is dat het prijsniveau hier bijna het dubbele is als in het Noorden.
Morgen zit ons verblijf er hier weer op en vertrekken we richting de kust van Krabi, waar we hopelijk terecht gaan komen op Railay beach (volgens de Loneley Planet zijn er daar "orgasmic sunsets": Ik ben benieuwd:)).
Oh ja, en onze accomodatie hier ligt practisch op het strand, met uitzichten op idilysche eilandjes:) wel even het vermelden waard.

Waarschijnlijk volgt hierna nog 1 update, waarna julie weer van ons afzijn, en ons verblijf er hier alweer opzit...Maar wat heeft dit land ontzettend veel te bieden! We kunnen het echt iedereen wel aanraden:)

See ya!